Szkło bezpieczne dzielimy na zbrojone, hartowane lub też klejone. Bezpieczeństwo w przypadku szkła rozpatrywane jest pod kątem ochrony przed odniesieniem ran przez człowieka, jeśli dojdzie do zbicia, ale również z perspektywy uchronienia przed ręcznym wybiciem takiego szkła. Do szkieł bezpiecznych zaliczamy również te, które strzegą przed eksplozjami lub też skutkami strzelanin.
Szkło bezpieczne powstaje poprzez sklejenie dwóch lub też więcej warstw tafli szkła przy użyciu folii PVB (poliwinylobutyralu). W zależności od tego, ile warstw i jaka grubość szkła zostanie zastosowana, uzyskujemy inne parametry wpływające na ochronę przed kolejnymi zagrożeniami. W każdym jednak przypadku szkło takie „zachowuje się” tak, aby nikogo nie zranić. Szkło bezpieczne instalowane jest zazwyczaj przy wejściach do różnego rodzaju budynków, w witrynach sklepowych, w przeszkleniach obiektów – nad głowami gości, klientów.
Natomiast szkło antywłamaniowe, nazywane jest czasami także antywandalowym lub antybandyckim. To, jakie musi spełniać warunki określa norma budowlana. Najmniej pewna jest szyba o klasie P1 i P2, największą odporność wykazuje zaś P7 oraz P8 (takie wstawiane są m.in. w bankach czy sklepach jubilerskich). Wszystkie szkła o klasie P4 i wyższej zaliczane są do antywłamaniowych. Co ciekawe testy szyb antywłamaniowych przeprowadza się zrzucając z określonej wysokości stalową kulę, ważącą ok 4 kilogramów. Jednak klasa P6, P7, P8 sprawdzana jest przy użyciu młotka i siekiery. Szkło antywłamaniowe o wyższych parametrach stanowi zastępstwo dla mało estetycznej siatki metalowej.